Δυο λόγια για την Αμυγδαλέζα

Σε διάφορα σημεία της Ελλάδας όπως στην Αμυγδαλέζα, την Κόρινθο, την Δράμα και την Κομοτηνή λειτουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών υπό τον χαριτωμένο, Οργουελικής έμπνευσης τίτλο  «κέντρα φιλοξενίας μεταναστών», στην ίδια λογική προφανώς με την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως όταν ακούμε για την περιβόητη ελληνική φιλοξενία αμέσως στο μυαλό μας έρχεται η εικόνα του Δένδια.

Δεν χρειάζεται η ιστορία να επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο για να αναγνωρίσουμε την βαρβαρότητα. Δεν χρειάζονται φούρνοι και θάλαμοι αερίων για να γίνουν κάποιοι εύληπτοι παραλληλισμοί. Δεν χρειάζεται τελικά να γίνουν παραλληλισμοί. Πέρα από τις μιντιακές ερμηνείες υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που έχει τόσο ανθρώπινες όσο και πολιτικές διαστάσεις. Η πραγματικότητα των ανθρώπων που ζουν σε ένα νομικό καθεστώς κυριολεκτικά ανυπαρξίας. Η πραγματικότητα των ανθρώπων που τιμωρούνται για την λαθραία τους ύπαρξη.

Καλό θα ήταν να επισημανθεί, για την αποκατάσταση της λογικής και μόνο, τι αποτελεί είδηση και τι μιντιακό παραλήρημα. Είδηση λοιπόν δεν είναι ότι οι κρατούμενοι έβαλαν φωτιά στα κοντέινερ που έμεναν αλλά το γεγονός ότι έμεναν σε κοντέινερ. Είδηση δεν είναι ότι εξεγέρθηκαν επειδή παρατάθηκε ο χρόνος κράτησής τους αλλά το γεγονός ότι σκανδαλωδώς και ετσιθελικά παρατάθηκε, εξοικειώνοντάς μας με την επιβολή της μεθόδου της κράτησης αορίστου χρόνου. Τέλος, όταν αποδράσει κάποιος από ένα μέρος που υποτίθεται φιλοξενείται, είδηση μάλλον είναι ο εκκεντρικός οικοδεσπότης και η ιδιαίτερη αντίληψή του περί φιλοξενίας.

Στην ίδια λογική μιντιακής σύγχυσης, προβάλλεται το ζήτημα των-πράγματι- άθλιων συνθηκών κράτησης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συσκοτίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ουσία του ζητήματος που είναι η ίδια η ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στρατόπεδα που φυλακίζονται όσοι μετανάστες δεν κατηγορούνται για κάποιο αδίκημα, παρά μόνο στερούνται τα έγγραφα που νομιμοποιούν την ύπαρξή τους. Στρατόπεδα όπου φυλακίζονται μετανάστες για 12 ή 18 μήνες μόνο και μόνο επειδή η ύπαρξή τους κρίνεται περιττή σε έναν δεδομένο χώρο και χρόνο.

Θα εθελοτυφλούσε κανείς αν δεν αναγνώριζε την ανθρώπινη διάσταση στο ζήτημα των χωρίς χαρτιά μεταναστών, όμως επικεντρώνοντας σε αυτό μπορεί να υποβαθμιστεί η πολύ σημαντική πολιτική διάσταση του ζητήματος. Ανεξάρτητα από τον βαθμό πολιτικής συνείδησης, οι χωρίς χαρτιά μετανάστες είναι σάρκα από τη σάρκα της τάξης των αποκλεισμένων. Της τάξης των ανθρώπων που για μοναδικό τους εμπόρευμα έχουν την εργατική τους δύναμη και αδυνατούν να βρούνε αγοραστή. Των αποκλεισμένων από την τόσο απάνθρωπα απαιτητική πλέον μισθωτή εργασία. Αυτών που αφού περισσεύουν στο κεφάλαιο, εξοντώνονται.

Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης με τόση περισσευούμενη εργατική δύναμη, περισσεύει ακόμα και η πλήρως υποτιμημένη δύναμη των μεταναστών. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ένας από τους πολλούς τρόπους διαχείρισης που επιφυλάσσει το κεφάλαιο για την εργατική δύναμη που περισσεύει. Από την εγκληματοποίηση μέχρι τον καλτ κίνδυνο αλλοίωσης του ελληνικού DNA, μια μεγάλη γκάμα ρητορικής προσπαθεί να υποστηρίξει ιδεολογικά τις ανάγκες του κεφαλαίου, να απογυμνώσει νομικά και να εξουδετερώσει ότι δεν του είναι χρήσιμο.

Οι χωρίς χαρτιά μετανάστες  όπως μας διδάσκουν τα γεγονότα των τελευταίων μηνών(Μανωλάδα, Αμυγδαλέζα) δεν αποτελούν έναν παθητικό αποδέκτη των δεινών που τους επιφυλάσσει το κράτος. Αποτελούν υποκείμενο που εξεγείρεται, αντιστέκεται και αγωνίζεται ενάντια στην επιβαλλόμενη κοινωνική του θέση. Η αλληλεγγύη με τους μετανάστες-κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πρέπει να ξεπεράσει την θυματοποιητική  συμπάθεια στην οποία συνήθως στηρίζεται και να τεθεί στην προοπτική της διασύνδεσης του αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Είναι σημαντικό, τέλος, να αναδειχθούν τα γεγονότα που προκάλεσαν την εξέγερση αλλά και η κτηνώδης καταστολή που ακολούθησε, από την οπτική των ίδιων των μεταναστών-κρατουμένων.

 

13/08/2013

Δίκτυο Αναρχικών Κρατουμένων

(φυλακών Λάρισας-Δομοκού)

Κείμενο κρατουμένων με αφορμή τα γεγονότα στην Πάτρα

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Αυγούστου, η αστυνομία εισβάλλει ταυτόχρονα στο στέκι ΤΕΙ-Ν. Γύζη, στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο και στην κατάληψη Παράρτημα στην Πάτρα, με μια από τις γνωστές πλέον επιχειρήσεις υπερπαραγωγές. Συλλαμβάνονται 5 άτομα, ενώ γίνονται πολλές προσαγωγές αλληλέγγυων.

Η τελευταία αυτή κατασταλτική επίθεση έρχεται να αποτελέσει ένα ακόμη στιγμιότυπο της αντεπαναστατικής στρατηγικής του κράτους, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο Δεκέμβρης του ’08 τελικά δεν ήταν απάντηση. Ήταν ερώτηση. Ερώτηση που δεν βρήκε πειστικές απαντήσεις και άφησε πίσω της κυρίως έναν μεθυστικό απόηχο. Ο Δεκέμβρης απελευθέρωσε δυνάμεις και αποκάλυψε αδυναμίες.

Αν κάποιος πραγματικά διδάχθηκε από τα γεγονότα δεν είναι άλλος από το ελληνικό κράτος που μόλις μερικούς μήνες μετά, με το Χαλάνδρι τον Σεπτέμβρη του 2009, ξεκίνησε την ολομέτωπη επίθεσή του στην αναρχική κοινότητα, χτυπώντας με καινοφανείς νομικές μεθόδους ένα από τα πιο στοχοποιήσιμα κομμάτια του, στήνοντας μια φάμπρικα παραγωγής ενταλμάτων σύλληψης.

Ήταν κάτι που η τότε κυβέρνηση Καραμανλή είχε προαναγγείλει, στα πλαίσια της θεμελίωσης του νέου δόγματος τάξης και ασφάλειας. Μετά το πρώτο πογκρόμ κατά μεταναστών την άνοιξη του 2009, σειρά θα είχαν οι αναρχικοί.

Λίγα χρόνια μετά και αφού οι συνέπειες της εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης είναι πλέον εμφανείς, το μήνυμα που εκπέμπει η εξουσία του κεφαλαίου είναι σαφές. Ό,τι περισσεύει και ό,τι αντιστέκεται πρέπει να εξολοθρευτεί. Αν γίνεται, με όρους που να οδηγούν στην εμπέδωση του δόγματος « Νόμος και Τάξη». Αν πάλι όχι, αρκεί ένα σχεδόν αθόρυβο πλήγμα εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης. Από τον «Ξένιο Δία» στην Αθήνα του περσινού καλοκαιριού,  στις εκκενώσεις αναρχικών καταλήψεων στην Πάτρα φέτος.

Οι τελευταίες κυβερνήσεις μας έχουν κάνει σαφές με κάθε τρόπο ότι αδιαφορούν για το πολιτικό κόστος των αποφάσεών τους , με την αλαζονεία που μόνο πραξικοπηματικά ή εκτάκτου ανάγκης καθεστώτα έχουν την πολυτέλεια να κατέχουν. Με την κοινωνική νομιμοποίηση ελαχιστοποιημένη εξ ορισμού, το μόνο που απομένει είναι η επιβολή μέσω της ωμής βίας. Η εξουσία στην ανάγκη της να εγκαθιδρύσει τους νέους όρους επιβολής και εκμετάλλευσης αδιαφορεί, για το πόσα μέτωπα σύγκρουσης είναι ήδη ανοιχτά ή για το αν θα ανοίξουν καινούρια. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην συνδεθούν μεταξύ τους.

Έτσι η εκάστοτε τακτική διαμορφώνεται από την επικοινωνιακή διαχείρισή της. Από το κατά πόσο, ανάλογα την περίσταση, μπορεί να προβληθεί ή αντίθετα να πληγεί η εικόνα της παντοδυναμίας της. Ένα μάθημα που η εξουσία διδάχθηκε καλά μετά το επικοινωνιακό βατερλό  που ακολούθησε την εισβολή στις καταλήψεις τον χειμώνα που μας πέρασε.

 

Στην περίπτωση της Πάτρας λοιπόν η εξουσία δεν θα ρισκάρει ένα επικοινωνιακό πλήγμα. Δεν θα επιδιώξει να διαχειριστεί αυτήν την κατάσταση επικοινωνιακά γιατί ξέρει ότι θα έχει απώλειες. Το πλήγμα στις δομές της αναρχικής κοινότητας της Πάτρας είναι απλά η στρατιωτική απάντηση στη δυναμική που ολοφάνερα αναπτύσσει, γι’αυτό και θα γίνει καλοκαίρι χωρίς τους διθυραμβικούς βερμπαλισμούς του Δένδια.

Κάθε επιμέρους χτύπημα της καταστολής στην αναρχική κοινότητα στοχεύει στο σύνολό της. Μια ευθεία γραμμή τέμνει όλες τις κατασταλτικές κινήσεις του κράτους τα τελευταία χρόνια. Χτυπάει τις καταλήψεις και τις ένοπλες ομάδες (συμπεριλαμβανομένου και μέρους του κοινωνικού περίγυρου των μελών των τελευταίων) χρησιμοποιώντας ειδικούς νόμους και επιφυλάσσοντας ειδική μιντιακή μεταχείριση.

Αν ιχνηλατήσουμε το συνεχές των κατασταλτικών κινήσεων τα τελευταία χρόνια, τόσο σε αστυνομικό όσο και σε δικαστικό επίπεδο, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να βάλουμε αναχώματα στα σχέδια της εξουσίας. Ακόμη και μετά τις θυελλώδεις απαντήσεις που ακολούθησαν την εισβολή στη Βίλλα Αμαλίας ή μετά την απόπειρα δικαστικού πραξικοπήματος σε βάρος του αναρχικού Κώστα Σακκά, στιγμές που η αναρχική κοινότητα απέδειξε ότι είναι μια πραγματικά υπολογίσιμη δύναμη, οι κατασταλτικοί σχεδιασμοί δεν σταμάτησαν. Πάγωσαν στιγμιαία για να συνεχίσουν με διαφορετική τακτική.

Κάθε απαντητική κίνηση δεν μπορεί να ξεφύγει από το όριο της άμυνας καθώς όσο δυναμική και αν είναι, όλη αυτή η ενέργεια που θα καταναλωθεί, κατά βάση, μπορεί να μας επιστρέψει στη θέση που βρισκόμασταν πριν δεχθούμε την επίθεση, αν όχι ένα βήμα πίσω.Εξαναγκάζοντάς μας παράλληλα σε ένα φθοροποιό κύκλο συνεχούς καταστολής-απάντησης που σταδιακά μας φθείρει και μας αφαιρεί τον ζωτικό μας χώρο.

Είναι καιρός η Άρνηση αυτού του γερασμένου κόσμου να γίνει ταυτόχρονα κατάφαση ενός καινούριου. Δεν αρκεί πλέον να αποτελούμε τροχοπέδη στους σχεδιασμούς της εξουσίας, περιορίζοντας τη δράση μας σε μια απαντητική λογική. Πρέπει μαζί με την υπεράσπιση των παλιών να ανοίξουμε νέα μέτωπα και να δημιουργήσουμε νέες δικτυακές δομές αυτοοργάνωσης και δράσης. Να δημιουργήσουμε νέες εστίες ρήξης και προπάντων να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για τη σύνδεσή τους. Να συνδεθεί ο αγώνας των εργαζομένων σε κάποιο σούπερ μάρκετ με τις πρακτικές απαλλοτρίωσης και αναδιανομής των προϊόντων τους. Ο αγώνας των εργαζομένων στη ΔΕΗ με την πρακτική της επανασύνδεσης του κομμένου ρεύματος. Ο αγώνας των κατοίκων στις Σκουριές με τον αγώνα των μεταναστών εργατών στα φραουλοχώραφα της Ν. Μανωλάδας. Οι αγώνες των κρατουμένων στις φυλακές, με τους αγώνες των χωρίς χαρτιά μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αναρχικές καταλήψεις με τις πρακτικές αυτομείωσης. Οι διαδηλώσεις με τις ένοπλες επιθέσεις.

Και όλα τα παραπάνω μεταξύ τους στην προοπτική της αναρχικής επανάστασης, της καταστροφής του πολιτισμού του κεφαλαίου. Να αναπτύξουμε μια στρατηγική επιθετική στην ουσία της και όχι μόνο στη μορφή της. Στρατηγική που πέρα από την αναγκαία αντίσταση και αυτοάμυνα θα δημιουργεί συνεχώς διάχυτες δομές ανταγωνιστικές προς τις καπιταλιστικές σε πολλαπλά κοινωνικά πεδία.

 

Αλληλεγγύη στην μαχόμενη αναρχική κοινότητα της Πάτρας.

 

Δίκτυο Αναρχικών Κρατουμένων

(Δομοκός, Λάρισα, Κορυδαλλός, Κέρκυρα)

Στον δρόμο για την κατασταλτική δυστοπία : Ο αγώνας των κρατουμένων στην Καλιφόρνια και η εξέλιξη της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα.

1

Η Καλιφόρνια είναι η πατρίδα της επιστημονικής δυστοπίας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτεία των Η.Π.Α. βάσει πληθυσμού, με 38.000.000 κατοίκους, ενώ ταυτόχρονα και την πολιτεία με την μεγαλύτερη αναλογία κρατουμένων ανά πληθυσμό. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 120.000 κρατούμενοι σε φυλακές εντός της πολιτείας, ενώ άλλοι 8.500 βρίσκονται σε ιδιωτικές φυλακές άλλων πολιτειών, υπό τη νομοθεσία και τον έλεγχο της Καλιφόρνιας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί, πως η επίσημη χωρητικότητα των φυλακών εντός της πολιτείας είναι “μόνο” για 84.000 κρατουμένους. Από το 1982 ως το 2000 οι κρατούμενοι έχουν αυξηθεί κατά 500%, ενώ ο πληθυσμός κορυφώθηκε το 2006 με συνολικά 163.000 κρατούμενους.

Γενικότερα, το σύστημα των φυλακών της Καλιφόρνια θεωρείται ως το πλέον εξελιγμένο, τόσο με όρους καταστολής όσο και με όρους καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, και σε μεγάλο βαθμό αποτελεί το φυλακο-βιομηχανικό πρότυπο βάσει του οποίου καθορίζεται η εξέλιξη σε αυτό τον τομέα παγκοσμίως. Ενδεικτικά της σημασίας του συστήματος των φυλακών, ως πεδίο κερδοφορίας, είναι τα αστρονομικά ποσά που κινούνται γύρω από αυτό. Ο προϋπολογισμός για το σύστημα των φυλακών, μόνο για την Καλιφόρνια, το 2008-09 είναι 10,5 δις δολάρια, ενώ για την κατασκευή 23 νέων φυλακών στο διάστημα 1982-2000 επενδύθηκαν 300.000.000 δολάρια για την κάθε μία. Ταυτόχρονα, ένα ακόμη σημαντικό οικονομικό πεδίο δημιουργείται από την υπερεκμετάλλευση της εργασίας των κρατουμένων από τις διάφορες πολυεθνικές εταιρίες που έχουν συμβάσεις με φυλακές εργοστάσια, αλλά και από την κατανάλωση υπερτιμολογημένων προϊόντων και υπηρεσιών εντός της φυλακής.

Η Καλιφόρνια και η κατάσταση στον τομέα των φυλακών, της ποινικής καταστολής και της ποινικής δικαιοσύνης, προοιωνίζει το ζοφερό μέλλον που σχεδιάζει το νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό δίδυμο Αθανάσιου-Δένδια και μας προϊδεάζουν για τη σημασία και τους σκοπούς της επικείμενης αναδιάρθρωσης σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα. Αναδιάρθρωση με πρόσχημα την ”εύρυθμη λειτουργία”, όπως συνέβη με κάθε δημόσιο φορέα που μπήκε στο στόχαστρο της ιδιωτικοποίησης. Το ελληνικό κράτος δείχνει με κάθε ευκαιρία τη διάθεσή του να επιταχύνει τη μετατροπή της ποινικής καταστολής σε βιομηχανία.

Το πρώτο βήμα έχει γίνει με το βραχιολάκι -GPS που θα εφαρμοστεί τους επόμενους μήνες, το οποίο εκτός της αναβάθμισης της εποπτικής δυνατότητας και της διεύρυνσης του κατασταλτικού πεδίου, αποτελεί και έναν τρόπο κερδοφορίας, τόσο μέσω της αγοράς του (η οποία επιβαρύνει το τομέα του, δηλαδή υπόδικους για ελαφρά αδικήματα, αδειούχους και γενικότερα όσους υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα), όσο και συνδυαστικά με το ”εναλλακτικό” μέτρο της ”κοινωφελούς”, δηλαδή άμισθης εργασίας.

Το δεύτερο βήμα, όπως ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας προανήγγειλε, είναι το πέρασμα μέρους της φύλαξης των κέντρων κράτησης σε εταιρίες security. Μια εξέλιξη φαινομενικά ανώδυνη μέσα στον αντιμεταναστευτικό πυρετό.

Απώτερος στόχος είναι το πλήρες πέρασμα των φυλακών ειδικά, και της ποινικής καταστολής  γενικά στον ιδιωτικό τομέα. Ένα εφιαλτικό σενάριο που θα δημιουργήσει έναν ολοένα αυξανόμενο στρατό από απογυμνωμένους  από δικαιώματα κρατούμενους ή φορείς βραχιολιών-GPS που τη  μία θα αποτελεί πάμφθηνο εργατικό δυναμικό και από την άλλη καταναλωτή υπερτιμολογημένων υπηρεσιών και εμπορευμάτων. Ένα εφιαλτικό σενάριο που θα δημιουργήσει μια βιομηχανία που στην προσπάθειά της να αυξήσει τα κέρδη της θα στοχεύει στην αύξηση του ”καταναλωτικού κοινού” της με ότι αυτό συνεπάγεται. Την κλιμάκωση δηλαδή της καταστολής και ως πεδίο κερδοφορίας.

Μια αναδιάρθρωση, που στόχο έχει και την αυστηροποίηση, όχι μόνο του νομικού πλαισίου της ποινικής καταστολής, αλλά και του τρόπου της τιμωρίας. Ήδη, ο υπουργός δημόσιας τάξης αναφέρθηκε κατά τα μέσα Ιουλίου στην έκρυθμη κατάσταση των ελληνικών φυλακών, όχι με την προοπτική κάποιων μέτρων ανακούφισης για τους κρατούμενους, αλλά για να μας προετοιμάσει για τα νέα αυστηρότερα μέτρα ελέγχου και καταστολής των κρατουμένων. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα καχύποπτος για να κάνει κάποιους συνειρμούς όταν ακούει τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και όχι τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης να κάνει δηλώσεις στις φυλακές…

Ήδη, τα τελευταία χρόνια άλλωστε μεθοδεύεται η αναδιάρθρωση των φυλακών σε μια νέα βάση βιοπολιτικού ελέγχου και διαχείρισης. Οι εξαγγελίες για διαχωρισμό των κρατουμένων βάση φυλής, εθνικότητας, αδικήματος κτλ., αποτελούν τα επόμενα βήματα προς την εσωτερική διαβάθμιση του εγκλεισμού, όπου θα υπάρχουν ποινές εντός των ποινών και κλιμακούμενα επίπεδα πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας. Τελευταίο τέτοιο παράδειγμα αποτελούν και οι εξαγγελίες του ”προοδευτικού” πρώην υπουργού δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτη μετά τη φαντασμαγορική απόδραση από τις φυλακές Τρικάλων για τη δημιουργία ειδικής φυλακής που θα στεγάσει πολιτικούς κρατούμενους, απείθαρχους και στελέχη του λεγόμενου οργανωμένου εγκλήματος.

Ο θεσμός της φυλακής είναι το παραπληγικό αδελφάκι της μισθωτής εργασίας. Είναι άμεσα συνδεδεμένα από καταβολής καπιταλισμού. Είναι ένας θεσμός που σε γενικές γραμμές στοχεύει στην αναμόρφωση των απείθαρχων κομματιών της εργατικής τάξης σε περιόδους ανάπτυξης και στην αχρήστευσή τους σε περιόδους ύφεσης. Στην σημερινή συγκυρία είναι, μεταξύ άλλων, ένας τρόπος από τη μία να ξεφορτώνεται και να κρύβει τις κοινωνικές ομάδες που είτε αντιστέκονται είτε περισσεύουν από το κεφάλαιο, αποθηκεύοντας τες για ενδεχόμενη μελλοντική χρήση και από την άλλη να βγάλει κέρδος από αυτές. Είναι η πιο πρακτική λύση κερδοφόρας διαχείρισης του πλεονάσματος του κεφαλαίου. Μόνο που το πλεόνασμα αυτή τη φορά είναι άνθρωποι.

Μια κομβική εξέλιξη προς αυτή τη κατεύθυνση έχει συντελεστεί ήδη με τη δημιουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Πέρα απ’ οτιδήποτε άλλο αποτελούν μια μέθοδο διαχείρισης του “πλεονάζοντα” πληθυσμού με όρους ποινικής καταστολής. Έχουμε δηλαδή μαζικές φυλακίσεις βάση της ταξικής θέσης, αποσυνδεμένες πλέον από κάποια νομική παράβαση, παρά μόνο με την απουσία νομιμοποιητικών εγγραφών. Ουσιαστικά το “αδίκημα” είναι η ίδια η ύπαρξή τους.

Όσο η κρίση βαθαίνει όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες, ακόμα και από τα μεσαία στρώματα, θεωρούνται πλεονάζουσες και ως εκ τούτου στόχος της ποινικής καταστολής. Στον αντίποδα των στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες και στην προοπτική της πιο αποτελεσματικής διαχείρισης, χτίζονται νέες φυλακές για εγκλήματα του λευκού κολάρου και χρεοφειλέτες. Οι φυλακές που θα στεγάσουν τους μικρούς Τσαχατζόπουλους, από τη μία δείχνουν, ότι το κεφάλαιο στην αγωνία του να επιβιώσει τρώει τις ίδιες του τις σάρκες, ενώ από την άλλη δημιουργεί ξεκάθαρα πια μια συνθήκη ταξικού διαχωρισμού.

Η Ελλάδα, λοιπόν, βαδίζει στον καλιφορνέζικο δυστοπικό δρόμο. Η Καλιφόρνια προεικονίζει το μέλλον της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους, που ο αγώνας των κρατουμένων  στην Καλιφόρνια έχει σημασία.

 

2

Στην Καλιφόρνια 30.000 κρατούμενοι συμμετέχουν στη μεγαλύτερη στην ιστορία της πολιτείας απεργία πείνας που έχει απλωθεί σε παραπάνω από 33 πολιτειακές φυλακές και τέσσερις, που βρίσκονται εκτός πολιτείας και διοικητικά ανήκουν στην Καλιφόρνια. Το υπουργείο Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης υποβαθμίζει τον αριθμό της συμμετοχής σε 1457 κρατούμενους 19 φυλακών. Η απεργία πείνας ξεκίνησε στις 8 Ιουλίου 2013, προκειμένου, οι κρατούμενοι να διαμαρτυρηθούν για τις απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισης και την πρακτική της απομόνωσης αορίστου χρόνου στις Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας ( Security Housing Units).

Οι Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο τύπου του Υπουργείου Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης της Καλιφόρνιας Terry Thorton, προορίζονται για τους κρατούμενους, που αποδεδειγμένα θεωρούνται μέλη ή συνεργάτες συμμορίας.  Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, οι κρατούμενοι σε αυτές τις συνθήκες προαυλίζονται καθημερινά, δικαιούνται επισκεπτήρια, έχουν πρόσβαση στη νομική βιβλιοθήκη, έχουν καλωδιακή τηλεόραση, έχουν πρόσβαση σε υλικό ανάγνωσης και εκπαιδευτικά προγράμματα. Θεωρητικά συνδυάζεται πλέον με ένα πρόγραμμα, που στοχεύει στην αναμόρφωση και στην επανένταξη, όπου ο κρατούμενος μπορεί να «κερδίσει» την έξοδο του από αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στην πραγματικότητα οι κρατούμενοι είναι κλεισμένοι στα κελιά τους 23 ώρες το 24ωρό και το προαύλιο είναι και αυτό κομμάτι της αισθητηριακής απομόνωσης, αφού είναι ένας κλειστός χώρος, χωρίς επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Τα αναγνώσματα είναι εξαιρετικά περιορισμένα και η κατοχή συγκεκριμένου υλικού μπορεί να θεωρηθεί στοιχείο για την ένταξη των κρατούμενων σε συμμορία. Δεν υπάρχει κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τα επισκεπτήρια γίνονται πίσω από τζάμι που δεν επιτρέπει τη φυσική επαφή με τους επισκέπτες.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος για κάποιον κρατούμενο να αντιμετωπίσει αυτή την διαδικασία. Ένα από τα κύρια αιτήματα των απεργών είναι η τροποποίηση των κριτηρίων της κατηγορίας για ένταξη σε συμμορία. Μάλιστα τα προσφάτως αναθεωρημένα κριτήρια έχουν ουσιαστικά διευρυνθεί, καθιστώντας ευκολότερο για τη διοίκηση της φυλακής να στοχοποιήσει ευρύτερες ομάδες κρατουμένων. Μ ε λίγα λόγια μιλάμε για έναν σωφρονιστικό τρομονόμο. Την επέκταση δηλαδή των νόμων «έκτακτης ανάγκης» στο εσωτερικό της φυλακής.

Δεν υπάρχει διασφαλισμένη έξοδος από τις Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σταδίων. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να διαρκέσει ακόμη και πέντε χρόνια, για να ολοκληρωθεί, ενώ ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι οι κρατούμενοι θα βγουν από τις μονάδες αυτές.

Οι Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας εγκαινιάστηκαν το 1983 με τις φυλακές του Pelicon Bay να προορίζονται για 1000 κρατούμενους. Ο ιδρυτής τους George Reukemesinn τις χαρακτήρισε ως «μια φυλακή έργο τέχνης, που θα λειτουργήσει ως πρότυπο για τις υπόλοιπες». Και πράγματι η χρήση τους γενικεύθηκε στεγάζοντας πλέον 12.000 κρατούμενους με μέσο όρο παραμονής 7,5 χρόνια.

Το Υπουργείο Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης έχει πάρει αυστηρά μέτρα για να αντιμετωπίσει την απεργία. Στις 11 Ιουλίου 14 κρατούμενοι, που θεωρήθηκαν υποκινητές μεταφέρθηκαν σε καθεστώς ακόμη πιο αυστηρής απομόνωσης, στις Μονάδες Διοικητικής Απομόνωσης. Επιπλέον, κατασχέθηκαν τα υπάρχοντα τους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων νομικών εγγράφων, που αφορούν το δικαστικό αγώνα του 2011 σχετικά με την παραβίαση του αναθεωρημένου Άρθρου 8 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονται οι υπερβολικές και βάναυσες ποινές. Το ανώτατο δικαστήριο είχε κρίνει το 2011 ότι οι συνθήκες υπερπληθυσμού συνιστούν παραβίαση του εν λόγω άρθρου και αποφάσισε, ότι πρέπει να αποφυλακιστούν 10.000 κρατούμενοι, ώστε ο αριθμός τους να μειωθεί στους 110.000. Επίσης, η διοίκηση της φυλακής προσπαθεί να κάμψει τη δύναμη και την αποφασιστικότητα των απεργών, διοχετεύοντας κρύο αέρα στα κελιά τους. Δεδομένου ότι αν κάποιος είναι εκτεθημένος στο κρύο χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, αυτή η μέθοδος επιταχύνει τη φθορά του οργανισμού από την απεργία πείνας.

Φυσικά η υγεία των κρατουμένων δεν απασχολεί ιδιαίτερα τη διοίκηση των φυλακών, αφού τους επιτρέπει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις μόνο όταν συμπληρώσουν την 17η μέρα απεργίας πείνας.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι και οι 14 κρατούμενοι που μεταφέρθηκαν στη Μονάδα Διοικητικής Απομόνωσης, λόγω της συμμετοχής τους στην κινητοποίηση είχαν συνυπογράψει ένα μανιφέστο, το οποίο καλούσε σε ενότητα όλους τους κρατούμενους, ανεξαρτήτως έθνους και φυλής, ενάντια στις συνθήκες φυλάκισης της Καλιφόρνιας. Η ενότητα των φυλών προκαλεί τεράστιο φόβο στη διοίκηση των φυλακών, που χρησιμοποιεί το φυλετικό και εθνοτικό διαχωρισμό για να υποκινήσει τη βία και να στέψει τους κρατούμενους τον έναν εναντίον του άλλου. Το σαμποτάρισμα της ενότητας των φυλών αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο του πόσο σημαντικό παράγοντα αποτελεί ο φυλετικός διαχωρισμός στον έλεγχο των φυλακών. Η πρακτική αυτή χρησιμοποιείται και στις ελληνικές φυλακές, είτε με την «παλιομοδίτικη» μέθοδο της υποδαύλισης συγκρούσεων ανάμεσα στις φυλές από την υπηρεσία, για τον έλεγχο της ακτίνας και των προνομίων, που αυτός συνεπάγεται, είτε με την πιο σύγχρονη τακτική του φυσικού διαχωρισμού των φυλών ανά ακτίνα για τον πιο αποτελεσματικό και λιγότερο βίαιο έλεγχο των κρατούμενων· μέθοδος που στην Ελλάδα εγκαινιάστηκε το 2004 στην, πειραματική τότε, φυλακή Μαλανδρίνου.

Παρά την εκδικητική μεταχείριση τους, οι 14 απεργοί πείνας δηλώνουν: «Στις 11 Ιουλίου 2013 τοποθετηθήκαμε στη Διοικητική Απομόνωση, όπου υφιστάμεθα πιο βασανιστικές συνθήκες απ’ ότι στις Μονάδες Ασφαλούς Κράτησης. Παρά τις ύπουλες ενέργειες από πλευράς του Υπουργείου να κάμψει την αποφασιστικότητα μας και να επιταχύνει το θάνατο μας, παραμένουμε δυνατοί και ενωμένοι! Είμαστε εξ’ ολοκλήρου αφοσιωμένοι στο σκοπό μας και θα τερματίσουμε την ειρηνική μας δράση, όταν το Υπουργείο συνάψει μια νομικά δεσμευτική συμφωνία απέναντι στα αιτήματα μας».

Εκτός από τη μεταφορά των κρατούμενων σε ειδικές συνθήκες κράτησης, το Υπουργείο προσπαθεί να σαμποτάρει την επικοινωνία με τον έξω κόσμο, αποκλείοντας την είσοδο στους δικηγόρους, οι οποίοι είναι παράλληλα και μέλη της ομάδας νομικής βοήθειας California Prison Focus.

Η εξήγηση που δόθηκε στη δικηγόρο και εκπρόσωπο της ομάδας, Marilyn McMahon, ήταν ένας νεφελώδης ισχυρισμός, ότι δήθεν κάποιος εθελοντής της ομάδας αποτελεί σοβαρή απειλή για την ασφάλεια της φυλακή, αφού κατηγορείται αβάσιμα, ότι εξαπέλυσε κάποιου είδους απειλή ενάντια στο Υπουργείο. Η πραγματικότητα φυσικά είναι, ότι το Υπουργείο θέλει να διακόψει την επικοινωνία μεταξύ κρατουμένων και έξω κόσμου, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να έχει το μονοπώλιο των πληροφοριών και κατ’ επέκταση των ερμηνειών σχετικά με την κινητοποίηση. Αναδεικνύεται, έτσι, η σημασία της επικοινωνίας και της σύνδεσης των κρατουμένων με τους έξω, ως κομβικός παράγοντας σε κάθε αγώνα εντός των τειχών, τόσο σε ψυχολογικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Οι κρατούμενοι στην Καλιφόρνια δίνουν ένα παράδειγμα αντίστασης και αγώνα. Το κράτος της Καλιφόρνιας ένα παράδειγμα κατασταλτικής διαχείρισης. Μένει μόνο να διδαχθούμε από την εμπειρία τους.

 

Ρ. Συριανός

Α. Θεοφίλου

Φυλακή Δομοκού

 

Kείμενο κρατούμενων για τον Κώστα Σακκά

Ο αναρχικος κρατουμενος Κωστας Σακκας παραμένει προφυλακισμένος στα κελλιά της δημοκρατίας για 2.5 χρόνια

 

 

Ο αναρχικος κρατουμενος Κωστας Σακκας παραμένει προφυλακισμένος στα κελλιά  της δημοκρατίας για 2.5 χρόνια.Τόσο σε αυτόν όσο και στο μέλος της ε.ο.Σ.Π.Φ. Γ.Τσάκαλο επιβλήθηκαν διαδοχικά προφυλακίσεις μία των 18 μηνών και η δεύτερη των 12 μηνών.Το κράτος μπροστά στο ενδεχόμενο να αποφυλακιστεί ο Κ.Σακκάς στις αρχές Ιουνίου και ο Γ.Τσάκαλος στις αρχές Μαϊου ,παρέτεινε χωρίς κανένα σκεπτικό ή νομική πρόφαση τη δεύτερη προφυλάκιση σε 18 μήνες,κάτι το οποίο γίνεται πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Είναι μία εκδικητική απόφαση,που δεν καλύπτεται από το ισχύον πλαίσιο του νόμου.Είναι γνωστό,πως το κράτος επιφυλάσσει τη φυλακή και την τιμωρία για τους παραβάτες του νόμου.Είναι γνωστό,πως η πλειοψηφία των δικαστικών αποφάσεων κινείται στα όρια της εξαντλητικής τιμωρίας και όχι του δήθεν «σωφρονισμού».Είναι γνωστό πως χιλιάδες άνθρωποι έχουν καταδικαστεί με αποχρώσες ενδείξεις ενοχής και όχι πραγματικά ή αδιάψευστα στοιχεία.Είναι γνωστό,πως η αστυνομία διογκώνει τις δικογραφίες των κρατουμένων,τους αποδίδει αυθαίρετα ανοιχτές υποθέσεις για να τις βάλει μετά στο αρχείο ,κατασκευάζει στοιχεία ,κερδίζει φράγκα και γαλόνια για τα στελέχη της,στήνοντας βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες των κρατούμενων.

Η απόφαση του κράτους να συνεχίσει να κρατά προφυλακισμένο τον Κ.Σακκά δείχνει την ουσία του.Πως είναι ένας βάρβαρος,καταπιεστικός μηχανισμός,που θέλει να γονατίσει όποιον κινείται έξω απο τους νόμους του.

Έτσι λοιπόν ο Κ.Σακκάς αποφάσισε να προχωρήσει σε απεργία πείνας απο τις 4/6 μέρα που λήγει η 12μηνη δεύτερη προφυλακισή του.Ένα μέσον αγώνα που στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί απο πολλούς ανθρώπους ,όπως π.χ στις ελληνικές φυλακές το 2008 και το 2010.

Όταν πλέον δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αντίδρασης είναι μία επιλογή που δημιουργεί ένα ανάχωμα στην καταστολή ,νόμιμη ή παράνομη ,απαιτώντας όμως σαν ενέχυρο,την διακύβευση της υγείας ή ακόμα και της ζωής του ανθρώπου που αγωνίζεται.

Με δύο λόγια ένας ωμός εκβιασμός απέναντι στην εξουσία και τη δικαιοσύνη της,που στην περίπτωση του Κ.Σακκά μεταφράζεται ως εξής :για κάθε μέρα που κρατείται όμηρος από το κράτος με διαδικασίες έξω από τους ίδιους του τους νόμους,θα βρίσκεται σε απεργία πείνας ,απαιτώντας την απελευθέρωση του,κάνοντας παράλληλα ξεκάθαρο το ποιος θα είναι ο μόνος υπεύθυνος για την στέρηση της ελευθερίας του και την επιβάρυνση της υγείας του.

Το κείμενο αυτό έχει ως σκοπό,εκτός από το να αναδείξει την δικαστική αυθαιρεσία ,πάντα ως κομμάτι της συνολικής σαπίλας της δικαιοσύνης να επισημαίνει ότι:οι αγώνες μόνο με συνολικό τρόπο μπορούν να κερδηθούν.Κάθε τέτοια ενέργεια ,απο την πλευρά της εξουσίας,λειτουργεί σαν πείραμα ,σαν σφυγμομέτρηση των αντιστάσεων ,έτσι ώστε να ετοιμάσει την επόμενη σκληρότερη κατασταλτική κίνηση (π.χ. την αύξηση ή ακόμα και την κατάργηση του όριου προφυλάκισης).

Ο Κ.Σακκάς σε καμία περίπτωση δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που αντιμετωπίζει την εκδικητικότητα τους,τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.

Απέναντι σε όσους μας καταπιέζουν ,όσους επιμένουν να μας στερούν την ελευθερία μας,καταλύοντας μέχρι και τους δικούς τους νόμους,πρέπει να παλέψουμε και να αντισταθούμε,αναγνωρίζοντας ότι βρισκόμαστε όλοι στην ίδια πλευρά.Να ενώσουμε τις φωνές μας και τις δυνάμεις μας μέχρι την καταστροφή κάθε φυλακής νοητής ή πραγματικής.

 

Ακολουθούν υπογραφές 290 κρατούμενων απο φυλακές Λάρισας ,Πάτρας,Κέρκυρας ,Α΄ Πτέρυγας Κορυδαλλού ,Αλικαρνασσού και Γυναικείες φυλακές Ελαιώνα θηβών.

ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ                                     ΓΙΩΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ                       ΝΙΚΕΛΑΚΟΣ ΑΚΗΣ

ΦΑΛΤΣΕΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ                                              ΤΣΩΚΟΥ ΜΠΕΡΙΜ

ΕΝΓΚΙΝ ΜΑΓΠΕΚΑΙ                                                 ΑΓΑΛΙΟΤ ΑΛΚΕΤ

ΒΛΑΧΟΝΙΚΟΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ                                    ΑΛΤΙΜΙΣΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΣΙΔΕΡΗΣ ΣΠΥΡΟΣ                                                    ΣΑΚΚΑΣ ΝΙΚΟΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΝΙΚΟΣ                                                   ΚΑΛΤΣΑΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

ΚΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ                            ΑΒΔΑΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΒΕΙΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ                                                     ΙΣΧΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΛΙ ΤΑΡΛΑΣ ΝΑΣΙΡ                                                 ΜΕΤΖΙΠ ΟΥΛΑΧ

ΚΑΡΙΣ ΤΑΣΟΣ                                                            ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΣΟΥΜΟΪΔΗΣ ΚΙΜΩΝ                                                ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΓΕΡΑΚΗΣ ΜΑΚΗΣ                                              ΡΑΜΑΝΤΑΝΟΓΛΟΥ  ΜΙΧΑΛΗΣ

ΑΤΖΙΡΕΛ ΕΚΧΡΕΠ ΝΟΚΡΑ

ΑΜΙΡ ΜΟΧΑΜΕΤ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ                                   ΤΖΟΥΜΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΤΣΙΟΥΝΑΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ                                         ΣΥΡΙΑΝΟΣ ΡΑΜΙ

ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ                                            ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΕΡΓΙΟΥΝ

ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ                               ΜΠΡΙΑΚΟΣ ΑΚΗΣ

ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΑΚΗΣ                                                   ΣΙΔΕΡΑΣ ΑΝΤΡΕΑΣ

ΚΟΜΙΣΙΡ ΜΑΛΑΝΙΝΕ                                               ΜΟΥΝΑΝΤΙ ΤΖΙΜΙ

ΜΟΥΝΑΝΤΙ ΤΖΙΜΙ                                                 ΜΠΟΜΑΡΑΚ ΙΜΠΡΑΙΜ

ΝΑΙΖΙ ΜΟΧΑΝΤΑΛΙ                                                ΧΑΝΙΑ ΑΧΜΕΤ

ΙΝΤΡΙΣ ΙΜΠΡΑΙΜ                                                    ΜΟΧΑΜΕΤ ΧΑΤΣΕΜ

ΝΤΙΑΝΙ ΧΑΜΖΑ                                                     ΑΧΤΣΑΛΩΤΙΔΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ

ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ                                          ΧΡΙΣΤΟΦΑΡΑΤΟΣ ΤΑΚΗΣ

ΚΟΝΤΟΓΟΥΡΟΥΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ                                  ΛΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΠΑΞΕΝΙΔΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ                                      ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

WAEZ ΙΜΠΡΑΙΜ                                                    ΚΑΡΑΝΤΟΥΜΑΝ ΗΛΙΑΣ

ΑΙΒΑΛΙΩΤΗ ΣΟΦΙΑ                                                  ΣΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΤΑΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΗ                                                   ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΣΑΡΑΦΟΥΔΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ                                        ΠΟΛΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΜΗΤΡΟΥΣΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ                                ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΝΤΑΛΙΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ                                                   ΧΑΡΙΣΗΣ ΦΟΙΒΟΣ

ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΣ ΒΑΓΙΟΣ                                          ΣΟΦΙΑΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

MILTAN SULUVARI                                                    SABAH HASAN

GLATEJU MOSNOOD                                           IGBRIMPOBA ELEMENI

JAMES JOSKUA                                                         BAMJUQU MARAH

DURU IFEANYI REMIGUS                                  NNAEMEKA INNOCENT

HYCIENTI EZEL                                                    BGOK

METAS ARTAN                                                    GODFREY KAZUMNA

MKRTCMYAN KHACHATUR

AROLON CUKU

ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ                                                     ΠΟΠΟΒΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΤΟΥΓΚΕΛΙΔΗΣ ΣΕΡΓΙΟΣ                                          ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΣΑΡΙΔΗΣ ΕΔΟΥΑΡΔΟΣ                                        ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΗΛΙΑΣ

ΜΠΑΤΣΟΥΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ                                    ΙΒΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΤΖΑΡΚΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ                                       ΧΑΛΚΙΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

ΒΛΑΧΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ                                          ΚΑΡΑΜΙΚΑ ΡΟΜΠΙΝ

ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ                                           ΚΑΡΠΟΥΖΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ                                     ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ

ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ ΝΙΚΟΣ                                             Κ.ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

BAHOZA SPARTAK                                              HOLILI JULIANOL

ARSEN MALUSHI

ORUCI ILIRSAN

ANTIL HODAI                                                      VLASHI PRENG

STAVRI LULAS                                                      MURATI KRISTAQ

ABOYBAKAR                                                         ABDOYRAMANE TRAORE

BOY GAYBOY

LU OMAR

MUNTEAL NITALI                                                  MIMITAKI

ΤΣΙΛΙΑΝΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ                           ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ                            ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΙΣΑΜΠΕΡΙΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ                                    ΙΓΓΛΕΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΧΟΤΖΑ ΝΤΑΣΝΟΡ                                                ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΜΠΑΚΟΣ                                   ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΝΙΚΟΛΟΥΖΟΣ

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ ΠΟΛΥΜΕΡΟΣ                                  ΜΑΚΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΣΧΙΖΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ                                                   ΣΧΡΑΜΑΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΜΠΕΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ                                                DOHERTY ANDREW

BAFOSD RAFCID                                                       MUHMARD-ASIF

MASHI MUSHIQ                                                       NGUYEN DUY TRUNG

TRAN VAN KHIEM                                                      SHAH ABRAR

EDEBOR ELUIS                                                          JAPHET ECSTASY

EMELIA CHUKWUEMEK                                        OMOREGIBE OBANOR

AMASS SMITH

UGWU OSI

JOY IDOWY                                                                 BABAR MUNIR

RUSHIT GENTIAN                                               GRZESIK MOYRIUS

STADMIL RMDZEL                                                     KOZTOSFKI ADRIAN

DOBRE VLAD IOAN                                                     GKEOUGKU BAGDAM

BOGDOM GHEORGHC                                                  MOSKOVOI VIKTOR

BENDER VITALII                                                UDALTSOV ALEKSANDR

PONOMARENKO KONSTANTIN                                 KOROTUN ANTON

TOKARIEV OLEKSANUR                                                 KACHIRIN RUSLAN

ΛΥΚΟΚΑΝΕΛΛΟΣ ΜΙΛΤΟΣ                                           ΚΑΛΑΡΙΝΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΜΕΞΑΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ                                                 ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΕΡΙΜΟΓΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ                                       ΤΣΙΧΡΙΤΖΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΙΕΡΟΝΙΜΑΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                                   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ                                     ΚΑΟΥΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ                                              ΜΙΛΑΜΛΑΖΟς ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΣΑΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                               ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΜΑΚΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ                                           ΚΕΡΙΜΟΓΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ                                      ΜΑΓΝΗΣΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ                                           ΡΗΓΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΠΠΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ                                                ΔΕΝΑΞΑΣ ΝΙΚΟΣ

ΜΠΑΣΡΩΤΗΣ                                                       ΚΑΛΦΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΤΡΙΨΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ                                          ΜΕΡΚΟΥΡΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΦΕΡΙΝΟΛΑ ΣΤΕΛΙΟΣ                                             ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΑΠΛΑΚΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                                         ΠΟΛΥΜΕΝΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΒΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ                                         ΠΕΡΛΟΥΖΗΣ ΠΟΛΥΖΩΗΣ

KHEDER ABDULA                                                   ADNAN OSMAN

IKUALA IG.                                                              SALIM GASEM

ARNESDNO ALESSANDRO                                  SPENIEAGO ANTONIO

SINOVARFAS ALVARO                                          MECO LIGOR

ΚΟΥΤΡΙΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                                          ΤΣΕΚΟΥΡΠΟΥΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΒΛΑΧΟΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ                                              ΛΕΒΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΤΣΑΝΤΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                                           ΣΑΝΤΙΚΙΔΗΣ ΝΤΙΝΟΣ

ΡΙΑΛΛΗΣ ΘΩΜΑΣ                                                  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΠΥΡΟΣ

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

ΣΠΑΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΝΤΟΥΡΑΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ                             ΝΤΟΥΡΑΜΑΣ ΜΑΡΙΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ                                           ΠΑΠΠΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΣΕΛΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                                                  ΑΒΔΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΣΑΚΕΛΑΡΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ                               ΜΠΙΘΟΥΛΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΠΑΛΙΟΥΔΑΚΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ                                   ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΞΗΡΟΤΥΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ                                     ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΗΣ                            ΑΜΙΛΗΤΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΛΥΚΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ                                              ΤΑΜΠΑΚΑΚΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

ΚΟΡΕΝΤΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ                                    ΚΟΥΤΡΟΜΠΙΝΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ                       ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

ΧΑΙΚΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ                                       ΣΤΡΑΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ                            ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ                                            ΚΟΚΚΑΣ ΧΑΡΗΣ

ΜΠΑΜΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΚΙΟΥΣΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΠΑΝΤΕΛΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ                                       ΣΚΟΥΛΙΔΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΣΙΤΑΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ                                                 ΚΙΤΣΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΜΑΥΡΙΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ                                               ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΓΡΟΥΣΟΥΖΑΚΟΣ                                                             ΤΕΡΖΑΚΗΣ

ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ                                                  ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΚΟΛΙΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ                                               GRUM UURE GY

TZADU SALAH                                                            IBRAHEM HANY

TOPASH ALEXANDER                                                 REZART MERKOS

ΚΑΡΑΙΣΚΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ                                            ΣΤΑΥΡΟΥ ΝΙΚΟΣ

ΜΠΑΝΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ                                                ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΓΚΑΓΚΑΙΔΗΣ ΔΙΟΜΙΔΗΣ                                            ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ ΜΑΡΙΟΣ

ΝΑΜΠΑΓΛΕΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ                                ΚΕΛΕΣΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΣΠΥΡΙΔΗΣ                                                                  ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΣΑΜΠΟΥΡΟΒ ΑΛΕΞΕΙ                                      ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

LI SHENG XIAN

WU KONG YU

MENG WU TUEN

HE PING                                                                      ZHRANG ZU LUEN

IAUAGBONMWEW EMMANUEL

JOHN OBI

ABETISIAN RAZMIK                                                   KAHTARIA MAMUKA

NWACHUBWU CFUF STANLEY                                    BNUCERAL KAREM

BEGO KRISTIAN                                                            THANASI ANDREA

KEITA AHMET                                                                   BASA LINO

CHRIST UKUEKW                                                                POUM CONSTENW

HAHN FLORIH

IOM MARIOS MARIM

MARIAN GORNBL                                                          ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ                                              ΜΑΛΑΜΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΓΚΡΙΕΛΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ