1

Τον Σεπτέμβρη του 2009 ξεκινάνε οι πρώτες συλλήψεις με πρόσχημα την “εξάρθρωση”  της Σ.Π.Φ., εγκαινιάζοντας την μέθοδο της ποινικοποίησης προσωπικών σχέσεων μεταξύ αναρχικών και διανέμοντας εντάλματα σύλληψης σαν φέιγ βολάν. Μια τακτική που στόχο δεν έχει να πλήξει μόνο τη Σ.Π.Φ., αλλά τον αναρχικό χώρο συνολικά. Στην ουσία, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θα χρησιμοποιήσουν τη συγκεκριμένη οργάνωση ως αφορμή για να επιτεθούν στον αναρχικό χώρο σπέρνοντας το φόβο και την ανασφάλεια στο εσωτερικό του.

Τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου Υπουργείο Δημοσίας Τάξης θα μετονομαστεί σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Γεγονός που αμήχανα θα ερμηνευτεί ως εξωραϊσμός. Δεν είναι όμως τυχαία η χρονική συγκυρία που γίνεται αυτή η αλλαγή ονομασίας. Την περίοδο, δηλαδή, που η μεσαία τάξη χάνει απότομα τα προνόμια και τα δικαιώματά της εκπίπτοντας στην ουσία από την ιδιότητα του πολίτη σε αυτή του υπηκόου. Το εν λόγω Υπουργείο είναι αρμόδιο πια για να προστατέψει μόνο μια μικρή συντεχνία εξουσιαστών και κεφαλαιοκρατών που δεν εννοεί να εγκαταλείψει τα προνόμιά της.

Μέσα στα επόμενα χρόνια πολλά θα αλλάξουν με πιο σημαντικό την οριστική εγκατάλειψη του κεϋνσιανικού μοντέλου και τη μετάλλαξη της εργασίας από δικαίωμα σε προνόμιο. Η εξουσία του Κεφαλαίου δεν είναι σε θέση να προσφέρει το μικροαστικό όνειρο παρά μόνο καταστολή. Τα καρότα δεν φτάνουν πια ούτε για κίνητρα και μόνο το μαστίγιο μπορεί να δώσει τη λύση.

Η εκδήλωση της κρίσης, που υπέβοσκε από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70, οδηγεί την κεφαλαιοκρατική τάξη, στην προσπάθειά της να διατηρήσει τα κέρδη της, σε τακτικές πρωταρχικής συσσώρευσης και αποικιοκρατικές πολιτικές ακόμα και στο εσωτερικό του Δυτικού Κόσμου. Αφού δε μπορεί να πετύχει κέρδη μέσω της Αγίας Ανάπτυξης, επιδίδεται στο πλιάτσικο. Έτσι, η εξουσία του Κεφαλαίου στρατιωτικοποιείται. Στρατιωτικοποιεί την εργασία, επιστρατεύοντας εργαζόμενους. Στρατιωτικοποιεί την καταστολή, χρησιμοποιώντας τα ΕΚΑΜ με ασήμαντες αφορμές. Στρατιωτικοποιεί τη Δικαιοσύνη, εφαρμόζοντας ειδικούς νόμους για τους πολιτικούς χώρους που αντιστέκονται.

Ειδικοί νόμοι, που προς το παρών εφαρμόζονται στον αναρχικό χώρο και αύριο θα εφαρμοστούν σε οποιαδήποτε μπρεχτική παραλλαγή. Ειδικοί νόμοι, που λένε αρκεί κάποιος αναρχικός να είναι  στοχοποιημένος από την αντιτρομοκρατική για να βρεθεί τυλιγμένος σε κούφιες αλλά ογκώδεις δικογραφίες.

2

Σε αυτή τη πολιτική συγκυρία τοποθετείται η δίωξη μου. Μία δίωξη βασισμένη στο ιδιώνυμο του αναρχικού και την τακτική της ποινικοποίησης των προσωπικών και πολιτικών σχέσεων.

Μία δίωξη που στο ένα σκέλος της, αυτό της συμμετοχής στη Σ.Π.Φ., “βασίζεται” στην κοινωνική μου επαφή με τον αναρχικό σύντροφο και φίλο Κώστα Σακκά. Το ενδιαφέρον είναι, ότι και ο ίδιος αρνείται τη συμμετοχή του στη συγκεκριμένη οργάνωση. Η αντιτρομοκρατική με παρουσιάζει επίσης, ψευδώς, να προσφέρω μέτρα αντιπαρακουλούθησης στο ΚΤΕΛ Αγρινίου σε άλλον κατηγορούμενο για την ίδια υπόθεση, όπου για την ιστορία αρνείται τη συμμετοχή του στην οργάνωση.

Στο δεύτερο σκέλος της, η δίωξη μου αφορά την κατά φαντασία της αντιτρομοκρατικής συμμετοχή μου στη ληστεία της Alfa Bank Πάρου και το θανάσιμο τραυματισμό ενός πολίτη που επιχείρησε να εμποδίσει τη διαφυγή των ληστών. Μία δίωξη με μοναδικό στοιχείο δείγμα dna που βρέθηκε σε κινητό αντικείμενο (καπέλο) κοντά στη τράπεζα, στοιχείο που σε καμία περίπτωση δε συνεπάγεται την παρουσία μου στη ληστεία και για το οποίο αμφισβητώ την εγκυρότητα στη διαδικασία περισυλλογής και ανάλυσης του.

Στις 10 Ιουνίου, λοιπόν, καλούμε να παρουσιαστώ στο Γ’ τριμελές εφετείο κακουργημάτων στην Λουκάρεως κατηγορούμενος για συμμετοχή στη ΣΠΦ και επιπλέον ότι ως μέλος της συγκεκριμένης οργάνωσης συμμετείχα στη ληστεία της Alfa Bank Πάρου. Κατηγορίες που από την πρώτη στιγμή αρνούμαι.

Αντιμέτωπος με βαριές κατηγορίες σε μια ογκωδέστατη δικογραφία γεμάτη εικασίες της αντιτρομοκρατικής για τον τρόπο ζωής μου και εντελώς κενή, όπως είναι φυσικό, από οποιοδήποτε στοιχείο.

3

Οι δίκες δεν είναι θεατρικές παραστάσεις. Είναι όμως τελετουργίες. Τελετουργίες, όπου η εξουσία του Κεφαλαίου αποκαθιστά αυτό που ορίζει ως Δίκαιο όταν θεωρεί πως έχει διαταραχθεί. Τελετουργίες όπου αποκρυσταλλώνονται κοινωνικοί συσχετισμοί. Στη συγκεκριμένη δίκη, το διακύβευμα μεταξύ άλλων, είναι τόσο η θεσμοθέτηση της ποινικοποίησης πολιτικών χώρων και αγώνων όσο και των προσωπικών σχέσεων κοινωνικών αγωνιστών. Η παγίωση μιας κατάστασης, όπου όποιος αντιστέκεται θα είναι υπόλογος στην εξουσία όχι μόνο για την ιδιότητα του ως αντιστεκόμενος αλλά για όλες τις εκφράσεις της κοινωνικής του ζωής. Ή αλλιώς παγίωσης μιας κατάστασης, όπου το να είναι κανείς αναρχικός είναι από μόνο του τεκμήριο ενοχής.

Θα μείνει μόνο η κάθε φιλία μεταξύ αναρχικών να πάρει το χαρακτήρα συμμετοχής και ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση.