28/09/2012

Ο Κ.. Ο Κ. έχει βγάλει 45 χρόνια φυλακή. Είκοσι χρονών πρωτομπήκε και τώρα είναι 70. Με αποκαλεί συμπατριώτη επειδή έχει κάνει Γεντί Κουλέ στη Θεσσαλονίκη. Έχει κάνει και Αβέρωφ. Τώρα βγάζει τη δεύτερη ισόβια και επειδή έφτασε τα εβδομήντα, οι μέρες του μετράνε διπλές. Τον τυχεράκια! Μόλις έβγαλε την πρώτη του ισόβια αποφυλακίστηκε και μετά από ένα μήνα ελευθέρου βίου, τον ξαναπιάσανε και του έριξαν πάλι ισόβια! Φτου κι απ’ την αρχή άλλα δεκαέξι χρόνια! Τώρα είναι στον έβδομο. Μου φαίνεται πως έχει συνηθίσει. Από είκοσι χρονών που μπήκε μέχρι τώρα που πάτησε τα εβδομήντα, έχει μείνει ελεύθερος μόλις πέντε χρόνια. Δεν τον έχω ρωτήσει τι έκανε για να του αξίζει η ολοκληρωτική καταστροφή της ζωής του, αλλά πιστεύω ότι σε κανέναν δεν αξίζει τέτοια μεσαιωνική τιμωρία.

Οι κρατούμενοι όταν τον συναντάνε, κάνουν πως τον μυρίζουν και του λένε: “Φύγε από δω χώμα” ή “μυρίζει τάφος” ή “άντε γαμήσου βρικόλακα”. Γενικά δεν εμπνέει κανένα σεβασμό. Πράγματι η αύρα που αφήνει πίσω του έχει κάτι το νεκρικό. Κάτι το μιαρό. Τα βλέφαρά του είναι μπλαβί και το δέρμα του σαν τσαλακωμένη εφημερίδα. Έχει μόνο ένα δόντι που κρέμεται στα πλάγια. Μια φορά ο συγκάτοικός μου εκνευρίστηκε μαζί του και του είπε: “Κ. κάτσε καλά! Θα σου σπάσω το δόντι!”. Όμως ο Κ. απάντησε: “Κάτσε καλά! Θα σε κάνω συγχώνευση!”. (Δηλαδή, “Και να σε σκοτώσω δεν μου κάνει διαφορά στην ποινή γιατί θα μπούνε στη συγχώνευση!”).

Ο λογιστικός “ανθρωπισμός” της ποινικής δικαιοσύνης έχει επηρεάσει και τους κρατούμενους.